Sanne heeft al 6 jaar het zelfde knuffeltje, het turquoise popje op de foto. Zoals je ziet heeft ze veelvuldig geknuffeld met dit popje en is het helemaal op. In de loop van de tijd hebben we haar meerdere malen vergelijkbare popjes aangeboden, maar geen een die haar "Poppie" mocht vervangen. Integendeel, we maakten haar er alleen maar heel boos en verdrietig mee. Nu ze een nieuwe kamer krijgt had ik al wel weer eens geprobeerd: Poppie gaat zeker niet mee naar jouw nieuwe kamer....maar nee, ze was er nog niet aan toe om afscheid te nemen van haar lieve knuffeltje. Nu heb ik deze pop voor haar gemaakt, naar een e-book van farbenmix. Gelijk maar twee outfits er bij gemaakt, in de kleurtjes van haar nieuwe kamer...En deze pop heeft ze echt in haar hart gesloten...En ze zei zelf: nu hoeft Poppie niet meer mee naar mijn nieuwe kamer..Ik vertelde haar: je hoeft Poppie pas op te ruimen wanneer je van deze pop net zo veel houdt als van poppie. Maar ze zegt nu al net zo veel van de nieuwe pop te houden als van Poppie....En de naam van de nieuwe pop is : Angelique. Want dat vindt ze toch zo'n mooie naam....
Ik lees al eens vaker op je blog en bewonder alles wat je maakt in stilte... Nu wil ik toch even reageren... Onze oudste dochter (nu 12!) had ook een lievelingsknuffel helemaal stuk geknuffelt. Op een gegeven moment kon het echt niet meer. We hebben toen samen een mandje kocht en hier samen een soort wiegje van gemaakt en boven haar bed opgehangen waar het varken nu nog in slaapt... Alleen in bijzondere gevallen wordt er nog mee geknuffeld, b.v. bij groot verdriet. Misschien ook een idee voor Sanne, zodat het popje niet helemaal uit beeld hoeft?
Ik ben getrouwd en we hebben een zoon en een dochter. Ik ben werkzaam in een verpleeghuis en heb als hobby het zelf maken van originele kleding. Ik gebruik daarvoor meestal de patronen van Farbenmix, waar ik een grote fan van ben...
Ik heb een singer 7442 naaimachine, een singer lockmachine en een brother 700innov-is borduurmachine, waar ik dolgelukkig mee ben...
1 opmerking:
Hallo Willie,
Ik lees al eens vaker op je blog en bewonder alles wat je maakt in stilte... Nu wil ik toch even reageren... Onze oudste dochter (nu 12!) had ook een lievelingsknuffel helemaal stuk geknuffelt. Op een gegeven moment kon het echt niet meer. We hebben toen samen een mandje kocht en hier samen een soort wiegje van gemaakt en boven haar bed opgehangen waar het varken nu nog in slaapt... Alleen in bijzondere gevallen wordt er nog mee geknuffeld, b.v. bij groot verdriet.
Misschien ook een idee voor Sanne, zodat het popje niet helemaal uit beeld hoeft?
Groetjes, Karen
Een reactie posten